Köpekler, sevimlilikleri, sahiplenme içgüdüleri, sahiplerini kıskanma ve paylaşamama gibi özellikleriyle bilinen varlıklardır. Uzun süre birlikte yaşanılan köpeğin ani ölümü, sahibi için en yakın dostunu kaybetmekten daha kötüdür…
Köpekler, her ne kadar insanlar gibi olmasalar da sadakatleriyle kendilerini kanıtlarlar, hatta bazen bir insandan daha fazla sadık olduklarını gösterirler, böylesine mükemmel bir dostun kaybedilmesi elbette kolay kabul edilir bir şey olamaz. Geçtiğimiz günlerde bir arkadaşımlaydım, moralinin çok bozuk ve canının sıkkın olduğu her halinden belliydi, zaten benimle görüşmek istemesinin nedeni de tam olarak buydu. Aslında benden gizlemez sırlarını ama köpek besleme konusunda ben pek taraf olmadığım için belki de paylaşmaya çekindi. (Tabi beslemeye taraf değilsem de köpekleri çok severim.)
Arkadaşım köpeğini kaybetmiş iki-üç gün önce ve görseydiniz gerçekten de insan en yakınını kaybettiğinde ancak bu kadar üzülür. Ben arkadaşım olarak sevgili dostuma teselliler verdim ama konuşurken de sürekli aklımdaki soru şuydu; “bir köpeği kaybetmek neden çok zordur?” zor akşam ettiğimi söylesem herhalde abartı olmaz. Eve geldim, hemen kitapları önüme yığdım laptopumu açtım ve köpeklerin yaşamları ve ölümleri hakkında bilgi edinmeye başladım, tabi ki sorumun cevabını soru şeklinde sorarak bulamazdım ama köpeklerin genel yapısı ve insanlarla ilişkilerini öğrendikten sonra neden kaybedilmesinin zor olduğunu anladım.
Minik dostu kaybetmek neden zordur?
Köpekler, fıtratları gereği sahiplerine çok düşkün olurlar, bu bir çoban köpeği de olabilir, doberman türü bir köpek de olabilir veya en küçük fındık bir köpek de olabilir, hiçbir zaman değişmeyen tek kural, köpekler sahiplerine düşkündürler ve içgüdüsel olarak kendilerini sahiplerini koruma görevi ile görevlendirildiklerini düşünürler. Ufak bir zarar vermeye kalkışılsa ya da şaka bile yapılsa hemen hırlamaya ve havlamaya başlarlar.
İnsanların en çok neye ihtiyacı vardır?
Bence sahiplenilmeye…
Köpekler bunu çok iyi başarıyor. Sahibini sahipleniyor, sahibi onu sahiplenirken; beslenmesinden bakımına, aşısından sporuna kadar itina gösterirken aslında köpeğinin bunlara muhtaç olduğunu düşünerek yapar. Aynı duygular köpeklerde de vardır, onlar sizin bu yaptığınız iyilikler mi ya da sorumluluklar mı artık nasıl anlarsanız, onlar bunun bir karşılığının olması gerektiğini biliyorlar ve bu yüzden de sahiplerini sahiplenmeyi kendilerine görev biliyorlar.
Son olarak köpeklerin sadakatinden de söz etmek istiyorum… Kediler özellikle sahiplerine çok da sadık değiller, daha iyi bir yer bulsalar belki de hemencecik giderler fakat köpekler öyle değil, onlara verilen az bir köpek maması, içirilen bir kap su bile sahiplerine sadık kalmalarını sağlamaya yetiyor. Bu yüzden de sahipleri köpeklerini kaybettiklerinde çok acı çekerler. Bir insan gibi dostluk kuran köpeklerin kıymeti daha nice sebebin altında yatıyor, zamanla onlar hakkında da muhabbet ederiz dileğim ile…
